4 สาวงามล่มเมือง

เพื่อนๆคงเคยได้ยินคำว่า คุณมี ” 4 สาวงามล่มเมือง ” หรือไม่? วันนี้เราขอแนะนำ “4 สาวงามจากแดนมังกร” ทั้ง 4 ถือว่าเป็นสาวงามในตำนานของจีนที่มีส่วนพัวพันกับสถานการณ์บ้านเมืองจนถึงการล่มสลายของอาณาจักร แน่นอนว่าพวกเขาล้วนมีความสำคัญต่อเรื่องราวเช่นกัน มาดูกันว่าจะสวยขนาดไหนถึงได้ขึ้นชื่อว่าสวยอันดับต้นๆของ แดนมังกร มีคำกล่าวว่า “ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ” ซึ่งตรงกับพุทธทาสภิกขุที่กล่าวไว้ว่า

“อะไรที่สมบูรณ์แบบจริงๆ…ก็ยังมีข้อบกพร่อง” สี่สาวงามแห่งประวัติศาสตร์จีน เป็นคำเรียกสี่สาวงามที่สุดในประวัติศาสตร์จีนโบราณ ผู้หญิงทั้งสี่คนนี้มีบทบาทสำคัญในการเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ของประเทศหรือเปลี่ยนสถานการณ์ของประวัติศาสตร์ เรียงตามลำดับความงาม Circe อันดับหนึ่ง ตามมาด้วย Diao Chan, Wang Zhaojun และ Yang Guifei ตามลำดับ

4 สาวงามล่มเมือง ความไม่งามในสุดยอดความงาม

1. มัจฉาจมวารี (西施沉鱼 [XīShī chényú]) คือสุดยอดความงามของ Xi Shi เมื่อครั้งยังอยู่บ้านเดิมทุกครั้งที่ไปซักเสื้อผ้าฟอกสีฟัน หรือว่ายน้ำในแม่น้ำผู่หยางเจียง (浦阳江[pǔyángjiāng]) ที่เชิงเขาจูลั่วซาน มัจฉาทั้งหลายต่างเพลิดเพลินอวดโฉมงดงามจนลืมว่ายน้ำและ จมลงสู่ก้นแม่น้ำ
แม้ว่าสาวงามคนนี้จะเป็นเพียงไซซี เธอก็ขาดความดึงดูดใจเช่นกัน เธอมีเท้าที่ใหญ่กว่าผู้หญิงส่วนใหญ่ และเป็น “สาวเท้าใหญ่” ดังนั้นเธอจึงต้องสวมกระโปรงยาวและรองเท้าไม้ กระโปรงยาวช่วยอำพรางเท้า Geta ช่วยให้ชายกระโปรงอยู่เหนือพื้น และเดินด้วยท่วงท่าราวกับนางฟ้า โดยใช้ศิลปะการแต่งตัวเข้าช่วย เช่นนี้ ไซซีช่างงดงามราวกับเทพธิดาในแดนมนุษย์ 4 สาวงามล่มเมือง

2. ปักษีตกนภา (昭君落雁 [ZhāoJūn luòyàn]) คือความงามที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของ Wang Zhaojun เมื่อนก (雁 [yàn] ห่านป่า) ประหลาดใจในความงามของมันขณะขี่ไปทาง Xiongnu (匈奴) [xiōngnú]) จนกระทั่งเธอลืมที่จะขยับปีกบนท้องฟ้าของเธอ Wang Zhaojun ก็มีข้อบกพร่องเช่นกัน: ไหล่ของเธอโค้งงอมากกว่าผู้หญิงทั่วไป ดังนั้นเธอจึงสวมผ้าคลุมไหล่ที่ช่วยเสริมไหล่ปกติของเธอ ซึ่งทำให้ความงามที่โดดเด่นของ Wang Zhaojun ไม่อาย

3. จันทร์หลบโฉมสุดา (貂婵闭月 [Diāo Chán bìyuè]) สุดยอดความงามของ Diao Xian ที่แม้แต่เทพธิดาแห่งดวงจันทร์ Chang’er (嫦娥 [cháng’é]) ยังอาย แต่ Diao Xian กลับไม่สวย ปลายหูสั้นและเล็ก เธอสวมต่างหูหยกคู่หนึ่งเพื่อเพิ่มเสน่ห์ให้กับ Zhang Xian

4. มวลผกาละอายนาง (贵妃羞花 [GuìFēi xiūhuā]) คือสุดยอดความงามของหยางกุ้ยเฟยที่แม้แต่ดอกโบตั๋น (牡丹 [mǔdān]) ยังกล้าประชัน แต่เธอมีกลิ่นตัวที่แย่มาก Yang Guifei แก้ปัญหานี้ด้วยการอาบน้ำในลำธาร Huaqing ที่มีกลิ่นหอม ตากผ้าและใช้แป้งฝุ่นหอมพอกกลิ่นตัว.

ความงดงามสุดยอดนี้เป็นเพียงความเชื่อของชาวบ้านจากภาพเขียนและเรื่องราวของสี่ยอดพธูเท่านั้น แต่สิ่งเหล่านี้สะท้อนให้เห็นถึงความคิดอย่างมีเหตุผลของชาวจีนที่เชื่อว่าสิ่งที่สมบูรณ์หรือดีต่อสุขภาพและออร์แกนิกนั้นยากที่จะได้มา สวยแค่ไหนก็ต้องมีส่วนไม่สวยซ่อนอยู่

มัจฉาจมวารี ไซซี

Xi Shi อาศัยอยู่ในยุคอีเลียดในรัฐเยว่ ความงามของเธอโด่งดังมากจนวันหนึ่งเมื่อเธอซักผ้าด้ายข้างลำธาร ปลาในน้ำที่ผ่านไปก็ตกอยู่ในภวังค์ชั่วขณะ หยุดว่ายน้ำ ชื่นชมและทึ่งในความงามของมัน ทำให้มันจมลงสู่ก้นแม่น้ำ จึงเป็นที่มาของชื่อเล่น ในช่วงเวลาที่รัฐ Wu และรัฐ Yue อยู่ในภาวะสงคราม ความงามของ Xi Shi ก็ถูกใช้เป็นกลยุทธ์ในการโค่นล้มดินแดนของศัตรู โดยส่งเป็นส่วยให้องค์อู๋ที่ชื่อ “ฟุสะ” เป้าหมายคือทำให้ฟูซ่ามีเสน่ห์จนลืมบริหารประเทศ ไซซีใช้เวลา 13 ปีในการรับใช้ฟูซาอย่างกลมกลืน จนกระทั่งในที่สุด รัฐวูก็พ่ายแพ้ต่อรัฐเยว่ตามแผนที่วางไว้ ทำให้ไซซีสามารถล้มล้างดินแดนของศัตรูและกอบกู้แผ่นดิน

ปักษีตกนภา หวังเจาจวิน

Wang Zhaojun เป็นหญิงสาวจากหูเป่ย์ในราชวงศ์ฮั่นตะวันตก เมื่อแม่ทัพซวงหนูมาเยือนเมืองฉางอันตามธรรมเนียมของฮั่นและซวงหนูเพื่อสานสัมพันธ์ หัวหน้าเผ่าซวงนูร้องขอให้สตรีของจักรพรรดิเป็นชายา จักรพรรดิเห็นว่าข้อตกลงนี้จะเป็นผลดีต่อประเทศในระยะยาว ดังนั้น Wang Zhaojun จึงถูกส่งมอบให้กับหัวหน้า Xiongnu ระหว่างการเดินทาง พระองค์ทรงพก “พิณผีผา” ติดตัวไปด้วย เพื่อบรรเทาความเหงาในยามที่ต้องจากบ้านเกิดเมืองนอนมาไกล เขาเล่นพิณด้วยท่วงทำนองที่เศร้าสร้อย

จันทร์หลบโฉมสุดา เตียวเสี้ยน

Diao Xian เป็นความงามเพียงอย่างเดียวที่ไม่มีอยู่ในประวัติศาสตร์ เธอปรากฏตัวครั้งแรกในนวนิยายอิงประวัติศาสตร์ที่โด่งดังที่สุดเรื่องหนึ่งของจีน “สามก๊ก” เมื่ออายุสิบหกปีในฐานะนักเต้นของอองอุน เมื่อราชวงศ์ฮั่นตะวันออกตกอยู่ใต้การปกครองของขุนนางชั่ว Tang Zhuo ที่แอบอ้างเป็นพระราชกฤษฎีกาปกครองขุนนางทำให้ไม่มีใครกล้าขัดขืน ทำให้ Ong-un วิตกกังวลมาก ด้วยความรักและเทิดทูนพระองค์ในฐานะผู้ให้กำเนิดบิดาของ Diao Chan จึงไปจุดธูปอธิษฐานต่อฟ้าสวรรค์ให้ช่วยอองอุน ขณะที่ท่านกำลังสวดมนต์อยู่นั้น ลมได้พัดเมฆมาเหนือดวงจันทร์ ราวกับว่าดวงจันทร์รู้สึกละอายใจในความงามของมันและต้องหลบอยู่หลังเมฆ จนเป็นที่มาของฉายา “จันทร์ซ่อน โฉมสุดา”

มวลผกาละอายนาง พระสนมหยางกุ้ยเฟย

Yang Guifei มีชีวิตอยู่ในปี ค.ศ. 719-756 เธอเป็นชาว Yongle ซึ่งมีชื่อจริงว่า Yang Yi Huan เป็นหญิงสาวสวยที่มีพรสวรรค์และความสามารถทางดนตรี ร้องเพลงและเต้นรำ เมื่ออายุได้ 16 ปี เขาถูกส่งไปยังวังของเจ้าชายโซหว่อง ว่าเป็นโอรสองค์ที่สิบแปดของจักรพรรดิถังซวนจง จักรพรรดิองค์สุดท้ายของราชวงศ์ถัง ซือหว่องตกตะลึงในความงามของนางจึงตั้งนางเป็นนางบำเรอ วันหนึ่ง Diao Chan ไปเดินเล่นในสวนของพระราชวังและเห็นดอกโบตั๋นและดอกกุหลาบจีนบาน เธอร้องไห้และวางมือลงบนดอกไม้ ดอกไม้ที่เขาแตะต้องหุบกลีบ หญิงสาวในอดีตเห็นเขาและบอกพวกเขาว่า แม้แต่ดอกไม้ก็ยังเทียบไม่ได้กับความงามของเขา ดอกไม้ยังอายที่จะกราบเธอ ดังนั้นจึงกลายเป็นชื่อเล่นว่า “หมู่ที่น่าอาย” ของสนมหยางกุ้ยเฟยแห่งราชวงศ์ถังนั่นเอง

ใครกันแน่ คือเจ้าของสำนวน “งามล่มเมือง”

ถ้าให้พูดถึงว่าพวกเธอจะไม่ใช่ผู้หญิงที่สวยที่สุดสี่คนในจีนอย่างแน่นอน แต่ละหลังมีความสวยงามจนแทบพังบ้านเรือนแทบทุกหลัง อันที่จริงใน ประวัติศาสตร์จีน มีผู้หญิงสวยหลายคนที่มีตำนานเกี่ยวกับการล่มสลายของประเทศ ไม่รู้ว่าสาวจีนสวย หรือเปล่า ถึงกับทำให้แต่ละราชวงศ์พังทลาย (บ้านเรามีตำนานเล่าว่าเมืองถล่มจากการกินเผือกแต่นั่นก็อีกเรื่องหนึ่ง) จริงๆ แล้ว มีสองคนคือเป่าจื่อและหลี่ฟู่เหริน

เปาจื่อ

ก่อนอื่นให้ฉันบอกคุณเกี่ยวกับ Bao Ze Bao Ze เป็นบุคคลจากราชวงศ์ Zhou ตะวันตกใน 779 ปีก่อนคริสตกาล ชาว Bao County มีประเพณีในการเรียกผู้หญิงโดยให้ชื่อของพวกเขาก่อน ตามด้วยนามสกุล ดังนั้นคำว่า เป๋าซือ จึงบ่งบอกว่าเอลล่าเป็นชาวเป๋า เกิดในตระกูลซู ขณะนั้นประเทศโจวปกครองโดยจักรพรรดิโจวหยูวัง เมื่อพระองค์ส่งกองทัพไปพิชิตแคว้นบาวจนแตกได้

เขาได้รับนาง Bao Si เป็นนางบำเรอ ในเวลานั้น Bao Ze มีใบหน้าที่หล่อเหลาและสวยงามซึ่งจักรพรรดิชอบมาก ถึงขั้นถอดจักรพรรดินีและองค์รัชทายาทออกจากตำแหน่งและยกเปาซื่อและลูกชายขึ้นครองราชย์แทน แต่ Bao Ze มีจุดที่น่าเสียดาย ก็เธอไม่เคยมีรอยยิ้ม ฮ่องเต้คิดหาวิธีมากมายที่จะทำให้นางยิ้มได้ แต่ไม่เคยสำเร็จ ในที่สุดเขาก็คิดแผนขึ้นมาได้ เขาได้รับคำสั่งให้จุดไฟและตีกลองเป็นสัญญาณว่าข้าศึกกำลังเข้ามา

บรรดาแม่ทัพ นายกองและเจ้าชายที่อยู่ตามชายแดนเห็นสัญญาณจึงระดมทหารเข้าเมืองหลวงทันที เมื่อตระหนักว่ามันเป็นเรื่องเข้าใจผิด Bao Si เห็นใบหน้าของนายพลแต่ละคนว่างเปล่า พวกเขาหัวเราะด้วยกัน เมื่อจักรพรรดิเห็นเช่นนี้ก็มีความสุขมาก ต่อมาแกล้งจุดไฟตีกลองหลายครั้ง (นี่มันเด็กเลี้ยงวัวในเขตจีนชัดๆ) จนในที่สุด ประเทศเสิ่นก็ยกทัพมาตีเมืองจริงๆ (ลอร์ดเซินเป็นบิดาของอดีตฮ่องเต้ จะเรียกว่าพ่อตาเพื่อแก้แค้นลูกสาวก็ได้) ไม่มีกองทัพใดมาช่วย เมืองถูกทำลาย

จักรพรรดิโจวอวี่หวาง ถูกปลงพระชนม์ ราชวงศ์โจวตะวันตกกำลังจะล่มสลาย ส่วนเป่าซีได้หายตัวไป (ภายหลังรัชทายาทองค์เดิมได้ย้ายไปตั้งเมืองหลวงใหม่ทางตะวันออกพร้อมสถาปนาราชวงศ์โจวขึ้นใหม่ เรียกว่า ราชวงศ์โจวตะวันออก) ตำนานนี้ได้ถูกบันทึกไว้ในพงศาวดารจีนหลายฉบับ รวมทั้ง “จื่อจี๋” ซึ่งเป็นคนสำคัญ

บันทึกประวัติศาสตร์ของจีนรวบรวมและรวบรวมโดย Sima Qian แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้ในปี 2012 มหาวิทยาลัย Beijing Tsinghua ได้สร้างหลักฐานทางประวัติศาสตร์ล่าสุด พบว่าไม่มีบันทึกของจักรพรรดิ แดนมังกร Zhou Yuwang ที่แสร้งทำเป็นจุดประภาคาร บันทึกหลักฐานเพียงอย่างเดียวคือ Zhou Yuwang สั่งให้กองกำลังของเขาโจมตีจังหวัด Shen ก่อน แต่ประเทศเซินรวบรวมพันธมิตรต่อสู้กลับจนราชวงศ์โจวตะวันตกพ่ายแพ้ และเห็นว่าเรื่องเป่าเจ๋อคงเป็นเพียงนิทานพื้นบ้าน ทั้งที่ความจริงไม่มีใครรู้ได้ แต่ชื่อและเรื่องราวของเขาที่เขียนมาเกือบสามพันปีนั้นเป็นความจริง ดังจะกล่าวข้างล่างนี้

หลี่ฟูเหริน

Li Furen มีชีวิตอยู่ในรัชสมัยของจักรพรรดิ Han Wudi ราชวงศ์ฮั่นตะวันตก Furen เป็นตำแหน่งมเหสีในสมัยนั้น สถานะเป็นรองแค่ฮ่องเฮา ชื่อเดิมของเขาคือ Li Zi มันควรจะเป็นเด็กผู้หญิงจากตระกูล Li (หญิงจีนโบราณระบุจากแซ่ของบิดานางและแซ่ของสามีเท่านั้น) ครั้งหนึ่งในปี 111 ก่อนคริสตกาล ในเวลานั้น จักรพรรดิฮั่นหวู่ตี้ครองราชย์เป็นเวลา 29 ปี และหลี่เหยียนเหนียนได้มีโอกาสเข้าเฝ้าพระองค์ เปิดเพลงหน้าที่นั่ง ร้องกลอนว่า “北方有佳人，绝世而独立，一顾倾人城，再顾倾人国。宁不知倾城与倾国，佳人难再得！” ถอดความได้ “ทางเหนือมี สตรีผู้ยิ่งใหญ่ มีเพียงหนึ่งเดียวในโลก ดูม้าตัวแรกนำลงมาในเมือง ตาแตกไปอีกคน เขาไม่รู้ว่าประเทศถูกทำลาย เขาทำลายเมืองเพียงเพราะผู้หญิงที่สวยงามยากที่จะหาอีกแล้ว” จักรพรรดิสงสัยว่าผู้หญิงที่สวยงามเช่นนี้มีอยู่จริงหรือไม่

แม้เมื่อเขาเห็นน้องสาวของ Li Yannian เขาก็รู้ว่าผู้หญิงสวยคนนี้มีอยู่จริง พระองค์ทรงพอพระทัยและรับไว้ในวังมาก ได้รับการกำหนดให้เป็น Furen เธอเป็นที่รู้จักในฐานะมเหสีที่เสแสร้งที่สุดในรัชสมัยของพระองค์ น่าเสียดายที่ Li Furen มีชีวิตอยู่ได้เพียง 10 ปีหลังจากนั้นก็เสียชีวิต พระราชทานเพลิงพระศพฮ่องเฮา และตั้งรกรากเป็นฮ่องห่าวในรัชกาลต่อมา นับเป็น ฮ่องห่าวคนแรกในประวัติศาสตร์จีนที่ตั้งรกรากหลังสวรรคต

สำนวน “倾国倾城” (ล่มชาติล่มเมือง)

จากนั้นเป็นต้นมา สำนวน “倾国倾城” ( 4 สาวงามล่มเมือง ) ก็แพร่หลายในหมู่กวีชาว แดนมังกร เพื่อใช้อุปมาอุปมัยความงามของผู้หญิง โดยเฉพาะในสมัยราชวงศ์ถัง (ค.ศ. 618-907) ซึ่งเป็นช่วงที่กวีรุ่งเรืองถึงขีดสุด เป็นเวลาที่กวีที่สำคัญที่สุดปรากฏตัว ทั้งเรื่องราวของ Bao Si และเรื่องราวของ Li Furen กลายเป็นแรงบันดาลใจให้กวีแต่งบทกวีเกี่ยวกับชีวิตที่เป็นเหมือนโศกนาฏกรรม Li Furen และคำว่า “倾国” (การล่มสลายของประชาชาติ) หรือ “倾城” (การล่มสลายของเมือง) ปรากฏกระจัดกระจายอยู่ในบทกวีต่างๆ

เพื่อบ่งบอกถึงความผิดหวังของผู้หญิงสวย เช่น บทกวีย่อหน้าแรกชื่อ “เฟยหยานเปียน” (飞燕篇) บทกวีของหวางฮั่น (เฟยหยาน) อ่านว่า: “明月薄蚀阳精昏，娇妒倾城惑至尊。” The Profound Beauty of Yuan Chan City) เป็นบทกวีที่บอกเล่าเรื่องราวของ Chao Fei Yan Hong Hao ในจักรพรรดิ Han Cheng Ti วรรคแรกของบทกวีชื่อ “Chang Henge” (长恨歌) (Song of Eternal Vengeance) โดย Bai Juyi อ่านว่า “汉皇重色思倾国，御宇多年求不得。” ครองราชย์มานานปีแล้ว ถูกค้นพบแล้ว) เป็นเรื่องราวของ Yang Kui Fei ในจักรพรรดิ Tang Xuanzhong ใช้คำว่า King of Han เพื่อล้อเลียนจักรพรรดิ Tang Xuanzhong

สำหรับคำว่า “ขาดความงาม” ในที่นี้ เป็นคำอุปมาที่หมายถึงหญิงสาวสวย หรือย่อหน้าแรกของ “Gu Feng” (古风) ของ Li Bai คือ “眉目艳皎月，一笑倾城欢。” Smile one Yao ย่อลง) ย่อหน้านี้มีการตีความที่แตกต่างกัน บางคนบอกว่ามาจากตำนานรอยยิ้มของบ่าวสีที่พิชิตเมือง บางคนบอกว่าไม่ใช่แค่เพลงของหลี่เท่านั้น เหยียน เนียนว่า “一顾倾人城，再顾倾人国。” การเกิดใหม่ของดวงตา) เปลี่ยนจาก “顾” (ตา) เป็น “笑” (ยิ้ม)

4 สาวงามล่มเมือง